Jarenlang haalde de jeugd zijn en haar neus op voor ‘techniek’ als beroepskeuze. Met als gevolg dat binnen de metaalindustrie de vergrijzing toesloeg en steeds luider de alarmbellen werden geluid over het groeiend tekort aan nieuw vakmanschap. Sinds pakweg 2014 lijkt er echter na vele magere jaren weer een positieve kentering waar te nemen, zo leert een belrondje.
Metaalbewerking is een vak dat anno 2015 wordt beheerst door computergestuurde machines en robots in een schone omgeving en waar toleranties in het micrometerbereik de uitdaging vormen. “Een vakgebied waar je als verspaner veel in je mars moet hebben”, om met Peter Schuurbiers te spreken, bestuurslid van het Verspanersforum. Dat brengt ons bij de vraag hoe het staat met de aansluiting tussen de opleiding en de praktijk? Slaagt het onderwijs erin om gelijke tred te houden met de snelle ontwikkelingen binnen de metaalindustrie?
Het lijkt er in ieder geval op dat de banden tussen opleidingsinstituten en het regionale bedrijfsleven de afgelopen jaren in ieder geval stevig zijn aangehaald en dat de afstand beduidend kleiner is geworden. Dat is zonder meer een positieve ontwikkeling. “Het is tenslotte het bedrijfsleven waar we voor opleiden”, aldus opleidingscoördinator Peter Manders van het Summa College in Eindhoven.
Advies leden
Bij de Bedrijfstakschool Anton Tijdink in Terborg is die relatie zo mogelijk nog sterker. De Bedrijfstakschool is ontstaan dankzij een initiatief vanuit de Achterhoekse metaalindustrie. De Bedrijfstakschool is een stichting waarvan 90 metaalbedrijven lid zijn en naast bedrijfsopleidingen verzorgt het ook de praktijklessen voor het Graafschap College in Doetinchem. “Bij de aanschaf van machines en besturingen vragen we altijd advies aan onze leden”, zo geeft directeur Mike Broekhuizen aan. “Zij zijn de ervaringsdeskundigen bij uitstek en zij kennen de behoefte.”
In ons komend nummer een driepagina-artikel over techniek als beroepskeuze. Wilt u dat niet missen? Neem dan nu een abonnement op Metaal Magazine.