Vakbonden roepen hun leden op om op donderdag 27 juni in heel Nederland 48 uur het werk neer te leggen en naar één van de 7 stakingslocaties in het land te komen. “Nu werkgevers in de Metaal en Techniek na 21 regionale acties nog steeds niets van zich laten horen, schalen de vakbonden op naar een landelijke 48-uurts staking”, stelt CNV. De bonden eisen dat werkgeversvereniging FWT zijn eindbod voor de nieuwe cao aanzienlijk verbetert.
De landelijke 48-uursstaking vormt voorlopig de apotheose van een lange reeks aan estafetteacties door heel Nederland, die vanaf april aan de gang is. “Ondanks dat duizenden medewerkers op al die locaties hun onvrede lieten blijken, blijven de werkgevers volharden in stilzwijgen”, stelt CNV. En dat steekt, vindt Johann Honders van deze bond.
Houding werkgevers ‘onbegrijpelijk’
“De houding van de werkgevers is echt onbegrijpelijk”, zegt hij. “De mensen werken zich een slag in de rondte om de branche draaiende te houden. Ondertussen lopen ze hopeloos achter in koopkracht, maar leunen hun werkgevers achterover.”
“We hebben een gezamenlijk doel; namelijk de sector aantrekkelijker maken om in te werken. Want er is sprake van een groot personeelstekort en daardoor enorme werkdruk.”
‘Ver achter de inflatie’
“Dan zou je zeggen dat je elkaar makkelijk vindt. Maar als het aan de werkgevers ligt, blijven medewerkers ver achter de inflatie aanlopen. Dat zorgt alleen maar voor nog meer mensen die de sector willen verlaten.”
“En hoe ga je ooit nieuwe mensen aantrekken als je ze zo weinig te bieden hebt? Jongeren gaan liever in een andere branche aan de slag”, aldus Honders.
Wat willen de werknemers?
“Gezien de forse inflatie en de matige loonontwikkeling in hun vorige cao, hebben medewerkers 12,5% loonsverhoging nodig om ongeveer gelijk te blijven qua koopkracht”, zegt Honders.
“Dat lijkt veel, maar je moet je realiseren dat ze helemaal nog niet gecompenseerd zijn voor de grote inflatie, zoals de meeste andere sectoren dat wel zijn. De werkgevers vinden dat niet nodig en komen niet verder dan gemiddeld 5% per jaar.”
“Uiteraard vinden we als CNV ook andere zaken die bijdragen aan een prettig werkklimaat belangrijk”, vervolgt hij.
“Denk aan een structurele regeling om vervroegd uit te treden, aan betaald ouderschapsverlof bij geboorte of aan vrij op 5 mei. Maar ook hier willen werkgevers niks van weten. Zo komen we niet verder natuurlijk.”
‘Liefde komt maar van één kant’
Het argument van de werkgevers dat zij zelf ook last hebben van de gestegen energieprijzen snapt de CNV-onderhandelaar totaal niet. “Die berekenen ze allang door in hun prijzen. Ook de komende loonstijging hebben ze al ingecalculeerd.”
“Ik zeg: de groeten met dit eindbod. De liefde voor de sector komt op dit moment echt maar van één kant. En dat is van de medewerkers die zich het snot voor de ogen werken om de branche draaiende te houden.”
“Het is echt onbegrijpelijk dat ze daar deze houding van hun bazen voor terugkrijgen. Terecht dat ze opstaan en in actie komen. Genoeg is genoeg!”
Cao voor 320.000 werknemers
De cao Metaal en Techniek geldt voor 320.000 werknemers in de metaal- en techniekbranche.
Daaronder vallen onder andere installatiebedrijven, metaalbewerkingsbedrijven, isolatiebedrijven, carrosseriebedrijven en goud- en zilversmeden.
Wat vindt u?
Hebben de werkgevers gelijk dat de eisen van de werknemers “buiten de realiteit staan omdat werkgevers dit simpelweg niet kunnen dragen”?
Of vindt u (net als de bonden) dat de werkgevers met het eindbod “hun eerder gedane verslechteringsvoorstellen hebben gehandhaafd”?
