Onderzoekers van de TU Delft en de Vrije Universiteit Amsterdam hebben aangetoond dat de grootte van een nanodeeltje metaallegering invloed heeft op de snelheid waarmee waterstofgas, dat in een metaalhydride is opgeslagen, beschikbaar kan komen. Hoe kleiner het deeltje, hoe hoger de snelheid waarmee het waterstofgas zich een weg naar de brandstofcel baant
In een metaal als magnesium kan waterstof worden geabsorbeerd met een zeer hoge dichtheid zonder dat er hoge druk nodig is. Het nadeel is dat het waterstof zeer moeilijk en traag weer vrij komt. Een manier om waterstof sneller te laten vrijkomen, is door nanodeeltjes magnesium te gebruiken die in een matrix zijn vastgezet om te voorkomen dat ze samenklonteren.
Dunne laagjes
Hoogleraar Materials for Energy Conversion and Storage, Bernard Dam, heeft met collega’s van de TU Delft en de Vrije Universiteit Amsterdam experimenteel aangetoond dat de interactie tussen de nanodeeltjes en de matrix ervoor kan zorgen dat het waterstofgas sneller vrijkomt. In een modelsysteem bestaande uit dunne lagen magnesium en titanium, tonen ze aan dat de druk waarmee het waterstofgas het magnesium verlaat, in dunnere lagen steeds hoger wordt. Dat betekent dat het inderdaad de moeite loont waterstof op te slaan in nanobolletjes in een matrix.
Lees hier het wetenschappelijke artikel