Materialen die zijn opgebouwd uit plastics en metalen kunnen in de toekomst
leiden tot goed geleidende elektronica. De eerste stap hiernaar is gezet door
Jeroen van Herrikhuyzen uit Eindhoven. Hij ontwierp verschillende microscopische
structuren met goudbolletjes in plastic.
MP3-spelers
Voor de toepassing in elektronica is de industrie op zoek naar steeds betere, lichtgewicht materialen die flexibel en vooral goedkoop zijn. Plastics voldoen aan deze eisen, bijvoorbeeld in goedkope, flexibele zonnecellen en oprolbare televisieschermen. Zo zit tegenwoordig in ongeveer de helft van de mp3-spelers een scherm gemaakt van geleidend plastic.
Voor de toepassing in elektronica is de industrie op zoek naar steeds betere, lichtgewicht materialen die flexibel en vooral goedkoop zijn. Plastics voldoen aan deze eisen, bijvoorbeeld in goedkope, flexibele zonnecellen en oprolbare televisieschermen. Zo zit tegenwoordig in ongeveer de helft van de mp3-spelers een scherm gemaakt van geleidend plastic.
Hybride materialen
Om de eigenschappen van deze plastic elektronica verder te verbeteren heeft Van Herrikhuyzen onderzoek gedaan naar combinaties van het organische materiaal (plastic) met anorganische materialen, zogenaamde ‘hybride materialen’. Deze materialen hebben de potentie om nog beter elektriciteit te geleiden dan puur organische elektronica.
Om de eigenschappen van deze plastic elektronica verder te verbeteren heeft Van Herrikhuyzen onderzoek gedaan naar combinaties van het organische materiaal (plastic) met anorganische materialen, zogenaamde ‘hybride materialen’. Deze materialen hebben de potentie om nog beter elektriciteit te geleiden dan puur organische elektronica.
Gouden kern
Hij ging aan de slag met goud. De hybride materialen die hij ontwikkelde hebben een kern die bestaat uit een heel klein (anorganisch) goudbolletje dat, afhankelijk van de grootte, is opgebouwd uit een honderd- tot duizendtal goudatomen. Om deze goudbolletjes zette hij vervolgens een schilletje van organische, halfgeleidende moleculen. Zijn dissertatie is getiteld ‘Self-Assembled Hybrid Oligo(p-Phenylene Vinylene) Gold Nanoparticles’.
Hij ging aan de slag met goud. De hybride materialen die hij ontwikkelde hebben een kern die bestaat uit een heel klein (anorganisch) goudbolletje dat, afhankelijk van de grootte, is opgebouwd uit een honderd- tot duizendtal goudatomen. Om deze goudbolletjes zette hij vervolgens een schilletje van organische, halfgeleidende moleculen. Zijn dissertatie is getiteld ‘Self-Assembled Hybrid Oligo(p-Phenylene Vinylene) Gold Nanoparticles’.
Keiharde bol
Met verschillende varianten van het hybride nanodeeltje wist hij een aantal bouwwerken met bijzondere eigenschappen te construeren. Ten eerste slaagde hij er in om dit bouwwerk bijzonder sterk te maken, tot een keiharde bol. Dit kan erg van pas komen bij het realiseren van schakelingen: Van Herrikhuyzen is er in geslaagd zonder schade het bouwwerk met een minuscuul naaldje tussen een plus- en een minpool te positioneren. Met een kleine verandering aan het nanodeeltje kan min of meer hetzelfde bouwwerk ook een stuk zachter worden gemaakt, zodat het veel beter zou kunnen hechten aan vaste oppervlaktes. Dit zou bijvoorbeeld nuttig kunnen zijn bij het maken van dunne elektronische structuren op een flexibele display.
Met verschillende varianten van het hybride nanodeeltje wist hij een aantal bouwwerken met bijzondere eigenschappen te construeren. Ten eerste slaagde hij er in om dit bouwwerk bijzonder sterk te maken, tot een keiharde bol. Dit kan erg van pas komen bij het realiseren van schakelingen: Van Herrikhuyzen is er in geslaagd zonder schade het bouwwerk met een minuscuul naaldje tussen een plus- en een minpool te positioneren. Met een kleine verandering aan het nanodeeltje kan min of meer hetzelfde bouwwerk ook een stuk zachter worden gemaakt, zodat het veel beter zou kunnen hechten aan vaste oppervlaktes. Dit zou bijvoorbeeld nuttig kunnen zijn bij het maken van dunne elektronische structuren op een flexibele display.